مبانی طراحی پایانه مسافری فرودگاه بین المللی با تأکید بر ابعاد اجتماعی- اقلیمی ( مورد طراحی: ترمینال 2 فرودگاه بین المللی امام خمینی )

در طراحی ساختمان ترمینال، با توجه به نوع کارکرد (فرودگاهی) و همچنین اولین مواجهه افراد در زمان ورود به هر کشور - به عنوان نماد پیشرفت تکنولوژیکی کشورها- جدیدترین تکنولوژی روز در زمان ساخت به کار می آید. از سوی دیگر طراحی ساختمان در جهت کاهش مصرف انرژی، جزء یکی از دغدغه های معماری امروز دنیا می باشد و باتوجه به بهره گیری 24 ساعته از ترمینال های بین المللی و حجم بالای مصرف انرژی در آنها، طراحی این بناها باید به گونه ای باشد که علاوه بر پاسخگویی به عملکردهای پیچیده فرودگاهی، مصرف انرژی را در این نوع بناها کاهش دهد. با توجه به اینکه هزینه های جاری فرودگاه های میان پروازی از طریق شرکت های هوایی تأمین می گردد، کاهش این هزینه ها در فرودگاه امام می تواند موجب برتری این فرودگاه در رقابت با فرودگاه های بین المللی کشورهای همسایه باشد. از سوی دیگر درنظر است که طراحی به گونه ای صورت گیرد که در آن ضوابط و استانداردهای بین المللی با شرایط فرهنگی و اجتماعی خاص ایران تلفیق شده و ریشه ایرانی آن احساس شود. در ترمینال 1 فرودگاه امام خمینی (ره) با وجود بهره گیری از تکنولوژی پیشرفته روز دنیا، فقدان هویت معماری ایرانی از بارزترین نقاط ضعف مجموعه به حساب می آید و هیچ مشخصه ای که نشان از ورود مسافران به خاک ایران باشد، دیده نمی شود. تلاش برای دستیابی به الگویی که در کنار بهره گیری از تکنولوژی، منطبق با فرهنگ ایرانی در استفاده از فضاها بوده و محتوای بصری آن نیز از عناصر شاخص معماری ایرانی برخوردار باشد، از رئوس طراحی قرار می گیرد . این تحقیق به دو حوزه کلی اقلیمی و فرودگاهی می پردازد و جمع آوری اطلاعات به دو روش کتابخانه ای و میدانی صورت پذیرفته است. در بخش ابتدائی استاندارد ها و ضوابط فرودگاهی بررسی و سپس مصادیق برجسته فرودگاهی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. روش تحقیق به صورت توصیفی– تحلیلی بوده و در بخش دوم اصول و مصادیق طرح هایی بررسی شد که در آن از تکنولوژی پیشرفته در جهت کاهش مصرف انرژی بهره گرفته شده است. در نهایت از این مطالعات برای استخراج احکام طراحی برای ارائه طرح اقلیمی ترمینال فرودگاه بهره گرفته خواهد شد.